تنها تشنه نیست که در پی آب است

پیاله به دستان بزم حضور در پی یک کام تشنه اند که بنوشانند

( گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست ؟)

تشنه تنها آن نیست که احساس عطش کندتشنه کسی است که در پی یافتن یک جرعه آب دشتها و هاممونها را در نورددبجوید و بپوید و بکاود تا برسد و سیراب گردد.

آری ... میتوان در سراب هم سیراب شد!

عطشی که حرکت نیافریند عطش نیست

این که گفته اند:

اب کم جو تشنگی اور به دست

تا بجوشد آبت از بالا و پست

اینگونه خواستن و طلبیدن و دویدن ورسیدن را میگوید .

بیچاره کسی که در پی این هست نماهای دروغین و فریبنده آواره گردد

نه هر که نفس می کشد زنده است

و نه هر شب را به روز رساندن و روز را به شب آوردن زندگی است

چرا خود را بفریبیم ؟فکر می کنم خود فریبی بدترو زیبانبارتر از مردم فریبی است

وقتی که شور عشق در رگهای حیات جاری نباشد

وقتی که نبض زندگی همگام با حرکت آفرینیهای ایمان و آرمان نزند

وقتی چراغ یک باور در دل ندرخشد و شمع یک یقین در درون شعله نکشد

گاهی غرور دامی می گردد که پای اراده و ارادت را می بندد

گاهی خود خواهی چاهی می شود که رونده را به درون خود کشیده زندانی می سازد

گاهی ظاهر سازی و نمود بازی آدمی را مسخ می کند

و بالاخره

از همین خاک جهان دگری ساختن است .

از کتاب چشم دل